Το πιο παράξενο τραγούδι (A canção mais estranha)

Το πιο παράξενο τραγούδι που’ χω πει
A canção mais estanha que eu já cantei
Το πιο γλυκό, το πιο βαρύ, είναι η ίδια μου, η ίδια μου η ζωή
A mais doce, a mais pesada, é a minha, a minha vida

Κάθε στίχος και μια πίκρα
Cada verso e amargura
Κάθε αγάπη και στροφή ώ, ώ
Cada amor e cada estrofe, oh oh
Θέλω να το πω ως το τέλος
Quero cantar até o fim
Μα μου τρέμει η φωνή ώ, ώ
Mas a minha voz treme, oh oh

Ελάτε όλοι σας απόψε που ’χω πιει
Venham todos vocês hoje à noite que eu bebi
Κι όλοι μαζί tempo βαρύ μέχρι τον Άδη, στον Άδη ν’ ακουστεί
E todos juntos, num ritmo pesado, até o inferno, para ouvir-se no inferno

Με το βήμα του διαβάτη
Com os passos de quem passa
Και με την υπομονή ω, ω
E com paciência, oh oh
Ως την ξενιτιά να φτάσει
Para chegar em terras estrangeiras
Κι ως του πρόσφυγα τ’ αυτί ω, ω
E até o ouvido do refugiado, oh oh

Το πιο παράξενο τραγούδι που’ χω πει
A canção mais estanha que eu já cantei
Το πιο γλυκό, το πιο βαρύ, είναι η ίδια μου, η ίδια μου η ζωή
A mais doce, a mais pesada, é a minha, a minha vida